بررسی آثار قرار گرفتن در معرض امواج تلفن همراه (۹۰۰ مگاهرتز) در اوایل تولد بر حافظه و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بافت مغز موش صحرایی

هدف: امواج الکترومغناطیسی تلفن همراه از میدان الکترومغناطیسی موجود در آن صادر می‏شود. مطالعات مختلف نشان داده‏ است که روابطی بین امواج الکترومغناطیس و آسیب‏های عصبی و سرطانی وجود دارد. هدف این مطالعه پژوهش در مورد آثار تشعشعات تلفن همراه بر فعالیت آنزیم‏های آنتی اکسیدان مغز بود. مواد و روش‏ها: نوزادان موش‏های صحرایی نر یک روزه (p1) تحت شرایط استاندارد نگهداری ‏شدند. در گروه آزمایشی موش‏های صحرایی نوزاد از روز p2 تا p14 به مدت 3 ساعت در روز تحت امواج تلفن همراه قرار گرفتند و موش‏های صحرایی کنترل نیز تحت همین شرایط بدون منبع مولد قرار داشتند. در p22 موش‏های صحرایی نر از ماده جدا شدند و تحت شرایط استاندارد نگهداری شدند تا به p58 برسند. از p59 تا p61 موش‏ها هر روز سه بار تحت آموزش قرار گرفتند تا در روز p62 آزمون ماز آبی انجام شود. بعد از آزمون در p62 موش‏های صحرایی قربانی شدند و سرهایشان جدا شد. بعد از جداسازی مغز، فعالیت آنزیم‏های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در آن بافت‏ها مطالعه شد. نتایج: امواج تلفن همراه کارآیی حافظه فضایی را در موش‏های صحرایی کاهش و زمان انجماد حرکتی را افزایش داد. امواج تلفن همراه به طور معنی‏داری میزان فعالیت کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز را کاهش داد. نتیجه‏گیری: اگرچه مطالعات بیشتری برای مشخص شدن ارتباط بین فعالیت آنزیم‏های آنتی اکسیدان و فرآیند حافظه و یادگیری حاصل از آثار زیان‏بار امواج تلفن همراه روی بافت مغز لازم است، اما نتایج بررسی حاضر نشان می‏دهد که امواج تلفن همراه از طریق اختلالات فعالیت آنزیم‏های آنتی اکسیدان منجر به نارسایی یادگیری می‏شود.